Mafialeven

‘De zon scheen fel op de Golden Gate Bridge. De politieman had zijn pistool al getrokken en gericht. Ik sprong van de brug af en perfect getimed vloog de helikopter van Spike me tegemoet, waarna de brug ontplofte, zodat de politieman ternauwernood wegsprong met een verbaasd en verslagen gezicht.’

De woorden klonken hol in de ondergrondse ruimte van beton met enkel een TL-buis, een locker, twee stoelen en een tafel.

‘Leo, op een dag… Word je nog beroemd stuntman!’ zei Stick op een neppe manier enthousiast en ze begonnen te lachen.

‘Niet dat ik het geld tegen die tijd nodig heb. Al mag ik misschien niet alles houden, het is toch nog redelijk wat!’ Grijnzend liet Leo de buit zien van de juwelier. Het was een zakje met allemaal diamanten, geslepen en wel.

‘Al heb je wel geld nodig voor wat nieuwe kleren, maar dat hoort bij een beroving met zoveel explosies.’ zei Stick grappend. Hij zag Leo het zakje openmaken.

Leo haalde drie diamanten te voorschijn en zei: ‘Hier heb je de drie grootste diamanten, zoals afgesproken.’

Stick leunde zo ver mogelijk achterover op zijn stoel zonder achterover te vallen en zei tenslotte: ‘Heel goed, Leo, heel goed. Het is gebleken dat jij een van de betere mensen bent als het op overvallen aankomt, je bent aangenomen. Je zal voortaan worden ingezet op overvallen, ik wens je veel succes in je nieuwe leven.’

Voldaan verliet Leo de lege kamer om de volgende lege kamer te betreden: zijn nieuwe kamer, met enkel een bed en een locker.

Onbekende datum in verhalen